I'll see you soon then

Hier alweer mijn laatste berichtje vanuit Nieuw Zeeland. De afgelopen 3 weken zijn voorbij gevlogen en we hebben weer heel veel gezien en gedaan. De laatste keer was ik gebleven bij onze aankomst op donderdag 17 juli in Picton op het Zuidereiland. Vanuit Picton zijn we doorgereden naar Nelson. Dit was een mooie route langs de zee. In Nelson zijn we naar een informatiepunt gegaan om te vragen wat we konden doen. Zij adviseerde ons om de wandeling naar het Centre of New Zealand te doen. Niet alleen omdat dit, zoals de naam als zegt, precies het midden van Nieuw Zeeland is, maar ook omdat het uitzicht vanaf hier onwijs mooi is! Het was een hele klim naar boven, maar het uitzicht was het meer dan waard. Het was een hele mooie dag dus we konden ver weg kijken. Als we dit hadden geweten hadden we een natje en een droogje meegenomen om van het uitzicht te genieten. Je kon uitkijken over heel Nelson, de zee en op de achtergrond de groene bergen van het Abel Tasman National park. Hierna hebben we boodschappen gedaan en een camping opgezocht.

Op vrijdag zijn we vroeg vertrokken naar Motueke, we hadden namelijk een kajaktour in het Abel Tasman National park op de planning staan. We hadden gekozen voor een half day guided tour. We hadden ongeveer een privé tour, naast ons 4e was er nog een jongen. We kajakten twee aan twee. Lobke en Maud zaten samen in een kajak en Auwkje en ik. De andere jongen ging met de gids. In het totaal hebben we ongeveer 2 uur over onze tocht gedaan, volgens de instructeur hadden we 9 km gekajakt. Onderweg hebben we zeehonden gezien die rond onze kajaks zwommen en werd ons interessante informatie verteld over het National park. We kajakte naar een punt, waar een deken werd uitgespreid op het strand en we thee en koekjes kregen. Hierna zijn we opgehaald met een watertaxi. Met boot en al werden we achter de tractor bevestigd en werden we terug gebracht naar het kantoor. Hier konden we lekker warm douche, waar we allemaal wel aan toe waren! Vanuit hier hebben we onze reis voortgezet naar Westport. In Westport hebben we overnacht in een wijk.

De volgende morgen wilde we naar het informatiepunt in Westport gaan, maar deze was gesloten op zaterdag. We hadden besloten door te rijden naar Charleston. Charleston heeft een interessante geschiedenis. In de jaren 1867 was hier de ‘goldrush’. Het was er druk, er waren hotels en casino’s. Vandaag de dag leven er maar 200 mensen en is er niets meer te zien van de goldrush. Nu staat het dorpje bekend om de limestone groten en glowwormen. Dat is dan ook wat we hier gedaan hebben. We hadden nog even tijd voordat de Charleston GlowWorm Cave Tour zou starten dus hebben we in de tussentijd een wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt op zee. Erg mooi, maar ook gevaarlijk. Op sommige stukken hadden we glibberige grond en liepen de rotsen stijl naar beneden. Na deze wandeling hadden we de tour in de grotten. Deze keer hadden we een vrouwelijke gids, weer helemaal voor ons alleen. Er waren nog twee andere met een privé gids, maar zij gingen raften. We zijn vertrokken met een busje, deze bracht ons naar een treintje. Met dit treintje (speciaal voor Auwkje: genaamd Cecil) hadden we een tocht van ongeveer 15 minuten door het regenwoud. Vanaf het stationnetje was het ongeveer 10 minuten wandelen naar de grotten. De tocht in de grotten duurde 2 uur. We liepen op verschillende verdiepingen van de grot. We hebben stukken limestone vast mogen houden aan het begin, daarna was het niet meer toegestaan om de limestone aan te raken. Op de onderste verdieping vroeg onze gids of we onze lamp uit te zetten. Je ziet dan echt niets, alles is zwart. De rest van de toch moesten we goed uitkijken waar we liepen, want je enkel verzwik je zo. Soms moesten we gebukt lopen om tussen de smalle stukken door te lopen. Bij het einde van de grot aangekomen had je een prachtig stukje natuur. We konden daar niet door, dus we zouden dezelfde route terug lopen, maar niet voordat we de GlowWormen gezien hadden. Helaas geven deze niet zo veel licht in de winter als in de zomer. Dit omdat er simpelweg niet genoeg eten voor ze is, ze besparen hun energie dus letterlijk. Toen we alle lampen uit hadden gedaan lijkt het net een sterrenhemel. Mooi om gezien te hebben. Een wormpje van dichtbij is maar 3 cm lang, en je ziet precies welk deel van het wormpje licht geeft. Op de terugweg was het aan ons om de weg te wijzen, we zijn eruit gekomen, dus we hebben het niet slecht gedaan! ;) Weer terug gekomen bij het begin, moesten we weer dezelfde wandeling maken. Onderweg hebben we op de touwbrug even gewacht om de rafters voorbij te zien komen. Daarna weer terug met het treintje en de auto naar het kantoor, vanuit hier zijn we doorgereden naar Punakaiki. Hier hebben we een kijkje genomen bij de Pancake Rocks. Dit zijn gelaagde kalksteenrotsen die al miljoenen jaren geleden ontstonden op de bodem van de zee. Daarnaast zijn er blowholes, als de golven tegen de rotsen drukken spuiten er waterzuilen hoog in de lucht. Nadat we dit gezien hebben zijn we doorgereden naar Greymouth. Hier hebben we overnacht bij het treinstation.

We hadden geen druk programma, dus we hebben ‘uitgeslapen’. Na het boodschappen doen zijn we naar het informatiepunt gegaan omdat we een van werelds mooiste treinreizen wilde boeken. We wilden graag een retour, maar dat was vanaf Greymouth niet mogelijk. Daar vertrekt de trein alleen ‘s middags. We hebben ons plan dus omgegooid en tickets gekocht voor als we in Christchurch zijn. Daarna zijn we doorgereden naar Franz Josef. Tijdens deze route heb je super mooi uitzicht op de Southern Alps. In Franz Josef wilde we graag een Glacier walk doen, we konden kiezen uit twee tochten. Wil je zo’n tocht doen, dan moet je met de helikopter naar de glacier gebracht worden, anders kun je er niet komen. Dit koste echt veul geld, want de ‘goedkoopste’ was natuurlijk al uitverkocht. Voor mij was de keuze snel gemaakt, ik geef dit geld liever uit aan skydive. Uiteindelijk heeft iedereen besloten niet te gaan. We hebben een hostel opgezocht voor de komende nacht. Best een ‘lux’ hostel. Bij het avond eten was er soep en de volgende ochtend was er ontbijt, dat hadden we hier nog niet meegemaakt! ;) Na het ontbijt en een douche hebben we de Franz Josef Glacier Valley Walk gedaan. Je loopt over een steenvlakte naar de gletsjer. Je kunt er niet op of bij in de buurt komen, je kunt hem alleen zien. In deze vallei waren ook verschillende mooie watervallen. Via Haast zijn we doorgereden naar Wanaka. Dit was een hele mooie route waar we verschillende keren gestopt zijn om de Thunder Falls, Fantail Falss, het uitzicht op de bergen over Lake Wanaka en het sprookjesachtige uitzicht over Hawea Lake te bekijken en vast te leggen. Veel tijd hadden we niet want we moesten voor 16.00uur bij Makaroa zijn. De weg wordt hier ‘s nachts afgesloten en dan zouden we dus vaststaan. Dit hadden we gelukkig gehaald, waarna we doorgereden zijn naar Wanaka. Hier hebben we net buiten het dropje op een camping gestaan.

Het eerste wat ons opviel de volgende ochtend was dat het heel erg koud was. Er stond ijs aan de binnenkant van onze camper! Dit heeft wel een paar mooie kiekjes opgeleverd van de mist boven de rivier. Snel de auto gestart dat alles een beetje kon ontdooien. Dat ik wilde skydive in Nieuw Zeeland wist ik, ik wist alleen nog niet waar. Op aanraden heb ik gekozen voor Wanaka, dit zou de beste zijn in Nieuw Zeeland. Bij het informatiepunt ging ik vragen of ze vandaag überhaupt zouden springen in verband met het weer. Tijdens haar telefoontje kwam de vraag of ik er over 20 minuten kon zijn! Als ik het later zou doen was er niet de zekerheid of er gesprongen kon worden. Het weer hier in Nieuw Zeeland veranderd namelijk iedere 10 minuten. Als ik het wilde doen, moest het nu! Hup.. snel naar het vliegveld, papieren tekenen, pak aan en voor ik het goed en wel besefte zat ik in het vliegtuig. Jup, ik ga zo uit een vliegtuig springen! Ik zit vast aan een totaal onbekende die ik net de hand heb geschud, maar waarvan ik de naam eigenlijk alweer vergeten ben. Ik werd vastgemaakt aan zijn pak, de riemen werden flink aangesnoerd. Hij grapte nog dat overal waar ik zou gaan, hij mee zou gaan en andersom.. tenminste dat hoopte hij. Er werd door de piloot nog wat geseind in welke richting we vlogen. Het moment was daar en de deur werd geopend. Voor mij was een Nederlands stel, zij sprong als eerst, gevold door hem. Daarna was ik aan de beurt. Hij bleef me maar vertellen dat ik moest blijven lachen voor de camera haha! Of ik er klaar voor was?.. Vrij weinig keus als mijn benen al buiten het vliegtuig hangen! Here we go.. de adem werd me ontnomen! Wat een kick! Het uitzicht, het gevoel in mijn buik, de tranen die over mijn wangen liepen van de kou.. Ik kan het niet beschrijven. De vrije val duurde 45 seconden, deze werd abrupt beëindigd door het openen van de parachute, gelukkig! ;) Ik kon weer ademen en vanaf toen kwam de grond een stuk langzamer dichterbij. Als kleine stipjes zag ik Lobke, Auwkje & Maud al staan wachten. De landing verliep soepel, maar toen ik eenmaal op mijn benen stond, stond ik te trillen als een rietje. Pure adrenaline.. Pakje weer uit, even wachten op de foto’s en op naar een cafeetje voor een warme chocomelk en een brownie. Ik moest nog even bijkomen van wat ik net eigenlijk had gedaan haha! Hierna zijn we doorgereden naar Queenstown. Hier blijven we een aantal dagen, dus we hebben verschillende tripjes geboekt. We hebben wat door het centrum geslenterd en wat geshopt, een erg leuk stadje. Na een drankje zijn we lekker uit eten geweest, hebben we een paar wijntjes gedaan en zijn we gaan stappen. Elsemiek & Marthe waren hier ook, dus dat was gezellig!

De volgende morgen werden we alleen iets minder gezellig wakker, omdat we een boete hadden van $200. We hadden ergens overnacht waar dat helemaal niet toegestaan was. Niet echt een verrassing, maar we dachten dat ze toch niet zouden komen controleren. We hebben de camper maar snel verplaatst en hebben een wandeling gemaakt in de Queenstown Gardens. Hier hebben we op de stenen aan het meer in het zonnetje gezeten. Even lekker genieten van de natuur om ons heen. Na deze wandeling hebben we een hotel opgezocht en zijn we weer terug naar het centrum gegaan voor een wijnproeverij. Ik vond het er gezellig uitzien en het was een heel leuk concept. Als je binnenkomt krijg je een pasje, op dit pasje staat nog niets. Iedere keer als je een wijn wilde proeven stak je je kaart in de lezer en kon je kiezen uit een scheutje, een half glas of een heel glas. Dit tikte je aan, de wijn kwam in je glas en het saldo werd op je pasje geladen. Natuurlijk hoort bij een wijntje een kaasplank dus we hebben heel de middag lekker kunnen smullen. Wanneer je klaar bent lever je je pasje in en betaal je het bedrag waarvoor je gedronken hebt. We hadden niet heel veel honger meer hierna dus Lobke, Maud en ik hebben sushi gesnackt en Auwkje heeft Fish & Chips gegeten.

Na een douche en een ontbijt zijn we naar de Skyline Gondola Queenstown gereden. We gingen naar boven omdat we boven een Ziptrek ecotour hadden. We hadden voor ons 4e twee instructeurs en we deden 4 lijnen naar beneden. Tussendoor hadden we super mooi uitzicht over Queenstown en het Wakatipu meer waar Queenstown aan ligt. Na deze 4 lijnen, hadden we een korte wandeling naar boven. Hier was ook de Skyline Queenstown Luge. Best grappig om te doen, ik had het gevoel dat het Mario Kart in real life was, maar een rondje was genoeg. Na nog even van het uitzicht genoten te hebben zijn we weer naar beneden gegaan voor een middagje shoppen. Nadat we voldaan waren hebben we een drankje gedaan en zijn we doorgereden naar Te Anau. Hier hebben we een camping opgezocht. Deze camping had een ruimte waar je ’s avonds tv kon kijken, maar het beste van alles was de openhaard. Dat was genieten!

Op vrijdag werden we om 8.45u bij de camping opgehaald want vandaag gingen we met de bus naar Milford Souds. Deze toch duurde ongeveer 2,5uur. We hadden verschillende tussenstops gemaakt, bij de Te Anau Downs, een waterval en de Mirror Lakes, deze vond ik erg gaaf om te zien. Bijna aangekomen bij Milford Sound moesten we door de Homer Tunnel. Deze tunnel is 1.24 kilometer lang, maar is maar one way. Terwijl we aan het wachten waren voor het stoplicht, konden we nog even snel foto’s maken van de besneeuwde bergen met bevroren watervallen. Aangekomen bij Milford Sound hebben we met de Jucy Cruize een boottocht gemaakt. Een prachtig stukje natuur! Je vaart tussen de bergen en hier zijn ook weer volop watervallen. Onderweg vertelden ze wat er te zien was en hebben we zeehonden en zelfs een dolfijn gezien. Voor lunch werd gezorgd, altijd lekker. De boottocht duurde ongeveer 1,5 uur en daarna zijn we weer met de bus terug gereden en hebben we nog enkele tussenstops gemaakt. Uiteindelijk heeft deze trip onze hele dag gevuld, en waren we weer blij dat we lekker bij het vuurtje konden zitten. Na een filmpje gekeken te hebben was het weer bedtijd.

Tijdens het ontbijt hebben we een beetje gekeken naar wat we de komende dagen gaan doen. voor vandaag hadden we besloten een wandeling te maken door Fiordland National Park. Nadat we zo’n 20 minuten van de 3uur durende wandeling gedaan hadden, zei Auwkje dat ze dit toch wel heel erg saai vond, alleen maar bos. Daar waren we het ergens wel mee eens, maar het was er toch mooi. Als alles op je heen mooi is, ben je snel verwend en maakt het op een gegeven ogenblik vrij weinig indruk meer. We besloten om om te draaien en onze weg te vervolgen naar Arrowtown. In Arrowtown hebben we wat gedronken en gesnackt in een kroeg, waarna we een plek om te slapen, net buiten het dorp hadden opgezocht. Wakker worden aan een meer met op de achtergrond de bergen, blijf ik toch best bijzonder vinden. Dat zal mij in ieder geval niet vervelen! ;) Na dat we wakker geworden waren, hebben we wat door het drop gewandeld. Het centrum is maar klein, maar wel sfeervol. Het heeft wat weg van het wilde westen. Vanuit hier zijn we doorgereden naar Twizel. Onderweg hebben we op verschillende plaatsen foto’s gemaakt van het uitzicht. Hier zag je hoe Nieuw Zeeland was voordat de mens naar het eiland kwam. Na een tussenstop in Twizel zijn we doorgereden naar Mount Cook. Deze is 3.754m hoog en de hoogste berg van Nieuw Zeeland. De weg hier naar toe was doodlopend, dus na de nodige kiekjes genomen te hebben moesten we dezelfde weg weer terug. In Twizel hebben we ’s avonds een drankje gedaan en hebben we overnacht.

Op maandag ging vroeg de wekker want we moesten een flink stuk rijden. We gaan naar Kaikoura. Bijna aangekomen in Kaikoura liggen er allemaal zeehonden langs de weg. Sommige waren vrij normaal en zwommen lekker in het water. Anderen waren zo dik, dat je je afvraagt of ze überhaupt nog ooit gaan bewegen. Auwkje vond ze wel schattig en wilde er wel eens even naast gaan zitten voor de foto. Nou dat heeft ze geweten haha! De zeehond grauwt een keer en het schattige was er meteen van af. Dat zal ze niet snel nog een keer doen denk ik! ;) Aangekomen in Kaikoura hebben we een tour bij Kaikoura whale watching geboekt. Daarna hebben we een camping opgezocht. Tijdens het eten zat er een man naast ons uit Texas. Hij had een GoPro en had van iedere dag van zijn reis een kort filmpje gemaakt. Wat een ontzettend leuke manier voor het vastleggen van je reis. Als we dat eens eerder geweten hadden, hadden we het misschien ook wel zo gedaan!

De volgende morgen moesten we om 10.00u bij het verzamelpunt zijn. Hier kregen we een filmpje te zien met veiligheidsinstructies en werden we opgehaald met een bus die ons naar de boot bracht. We waren goed en wel vertrokken toen we te horen kregen dat de eerste walvis al gespot was. Helaas waren we net te laat en was hij alweer onder voordat wij er waren. De boottocht duurde zo’n 2,5 uur en we hebben uiteindelijk 4 walvissen gezien. Bij 3 waren we iedere keer maar net op tijd, bij de laatste hadden we alle tijd om te zien hoe hij ademhaalt en zich klaar maakt om weer opnieuw kopje onder te gaan. Mooi op te zien hoe het water van de staart afdruipt en deze als laatste onder gaat. Naast walvissen hebben we ook nog verschillende zeevogels, zeehonden en dolfijnen gezien. Ik vond dit zeker de moeite waard. Vanuit Kaikoura zijn we naar Hanmer Spings gereden. Bij het informatiepunt hebben we informatie gevraagd over wat er te doen was in de omgeving. Hierna hebben we een chocomelk gedronken en zijn we naar een camping gereden. ’s Avonds hebben we gezellig met zijn 4e een filmpje gekeken in de camper.

Op woensdag zijn Lobke en Maud de Waterfall track gaan lopen en Auwkje en ik zijn meteen naar de Hanmer Springs Thermal Pools & Spa gegaan. Een van de bekendste Spa’s in Nieuw Zeeland. Vandaag was het tijd voor een lekker dagje relaxen. Eerst in de pools, een saunaatje terug in de pools en rond 13.30u zijn Lobke en Maud ook gekomen. Dat was echt een fijn en ontspannen dagje! Rond 16.30u zijn we gaan omkleden, want we moesten vandaag nog naar Christchurch rijden. Dit was alleen minder relaxt. Het was al donker aan het worden en onderweg begon het flink te regenen en waaien. Aangekomen in Christchurch was het gelukkig weer droog. We hadden gekeken waar het station was, want daarbij in de buurt wilde we overnachten. Na een drankje hebben we een camping opgezocht.

Wiehoe, vandaag gaan we een dagje met de Tranz Alpine trein mee! Ik had er zin in. Een van werelds mooiste treinreizen. Om 6uur ging de wekker en om 7.15uur liepen we richting het station. Om 7.50uur konden we inchecken voor de trein en om 8.15uur vertrok deze. De treinreis duurt normaal gesproken 4uur. Wat op zich een lange zit is, maar door het prachtig landschap heb je dat niet in de gaten. Dit was aan het begin van onze trip dan ook zeker waar Wij hadden natuurlijk alleen een regenachtige dag, wat het niet erg maakt om binnen te zitten, maar wel vervelend is omdat de wolken dan zo laag hangen. We konden dus niet heel ver weg kijken. Wij arriveerde pas om 14.10uur in Greymouth. ’s Nachts was het noodweer geweest waardoor de seinen niet werkte en de wissels met de hand omgezet moesten worden. We konden maar 10 km/u rijden! In Greymouth hadden we een uur de tijd. De trein zou worden schoongemaakt en worden omgedraaid. We vertrokken dus om 15.10uur weer in de richting van Christchurch. Het laatste deel van de terugreis zagen we dan ook helemaal niets omdat het donker was. Dan maar wijntjes drinken met een kaasplankje. Het was een lange dag. Misschien had ik te hoge verwachtingen en was ik daarom een beetje teleurgesteld. Ik geloof meteen dat dit op een heldere dag super mooi geweest zou zijn. ’s Avonds hebben we niet meer zo veel gedaan en lagen we er weer op tijd in.

Vrijdag, de laatste dag van onze vakantie alweer! De camper moest vandaag ingeleverd worden dus dat betekende een grote schoonmaak. Iedereen moest zijn tas weer pakken want op zaterdag zouden we vliegen. Nadat we de tas gepakt hadden, hebben we onze spullen afgezet bij het hostel voor de komende nacht en de camper weer terug gebracht naar Jucy. De rest van de dag zouden we in Christchurch zijn. De schade van de aardbeving in februari is nog steeds goed zichtbaar. Gebouwen staan in de steigers, zijn half ingestort of gewoon helemaal weg. Een shopping centrum was opgebouwd uit containers, wat erg leuk gedaan was. Lekker kleurrijk en gezellig. Hier hebben wij ons de rest van de middag dan ook kunnen vermaken! ;) ’s Avonds zijn we lekker uit eten geweest omdat het onze laatste avond was. Na wat wijntjes zijn we weer terug naar het hostel gegaan. De volgende morgen stond onze taxi om 7.30uur voor de deur om ons naar het vliegveld te brengen. Op het vliegveld hebben we een ontbijtje gegeten en om 10.20uur vlogen we, dit was maar van korte duur want om 11.30uur stonden we alweer aan de grond in Auckland. Lobke, Auwkje en Maud gingen vanaf hier naar huis. Ik zou nog 4 dagen in Auckland blijven. Ik heb de bus naar Jude gepakt en heb hier de afgelopen dagen aan mijn fotoalbum en reisverslag gewerkt. Gisteravond had ik nog een klein etentje om afscheid te nemen, dit was gezellig.

Op dit moment staat mijn tas gepakt naast mij, en ben ik klaar om naar het vliegveld te gaan. Eerst nog even langs het kantoor van Verve om daar gedag te zeggen en daarna brengt Jude mij naar het vliegveld. Ik kijk er erg naar uit om weer naar huis te gaan, om mijn lieve vriendje en iedereen weer te zien. Toch heb ik een dubbel gevoel. Dit was voor de afgelopen 6 maanden mijn ‘thuis’. Iedereen is super lief voor me geweest, met name Jude en Gerard. Zij zijn een beetje mijn tweede familie geworden haha. Ik hoop echt dat ik iedereen ooit weer zal zien.


Lieve allemaal, bedankt voor het volgen van mijn avonturen hier down under. Het was niet altijd even makkelijk om hier alleen te zijn, maar ik ben trots op mezelf dat ik het gedaan heb! Nieuw Zeeland, je was goed. Ik weet niet wanneer, maar ik kom terug! Voor nu kan ik alleen nog maar zeggen: Tot snel!

Liefs Meeke